مقدمه
دستور include# یکی از دستورات پیش پردازنده (Preprocessor Directive) در زبان C است که برای وارد کردن محتوای یک فایل دیگر (معمولاً هدر فایل یا کتابخانه) به فایل فعلی استفاده میشود. این کار باعث میشود بتوانید از توابع، ساختارها، ماکروها و متغیرهایی که در فایل دیگر تعریف شدهاند، در برنامه خود استفاده کنید.
انواع استفاده از include#
1. وارد کردن کتابخانههای استاندارد
نکته: میتوانید بجای ” ” از علامت < > نیز استفاده کنید. علامت ” ” یا < > به کامپایلر میگوید که فایل مورد نظر را در مسیر کتابخانههای استاندارد جستجو کند.
2. وارد کردن هدر فایلهای پروژه
برای استفاده از هدر فایلهایی که خودتان نوشتهاید (مثلاً myheader.h)، از علامت ” ” استفاده کنید:
#include "myheader.h"
نکته: علامت ” ” به کامپایلر میگوید که ابتدا فایل را در مسیر فعلی پروژه جستجو کند.
کاربردهای اصلی
– استفاده از توابع و ساختارهای تعریفشده در فایلهای دیگر
– سازماندهی بهتر کد و جلوگیری از تکرار
– استفاده از کتابخانههای استاندارد و جانبی
مثال ساده
myheader.h
#ifndef MYHEADER_H #define MYHEADER_H void sayHello(void); #endif
main.c
نکات مهم
#ifndef MYHEADER_H
#define MYHEADER_H
// محتویات هدر فایل
#endif